Το σίριαλ αυτό έμεινε στην ιστορία. Ο ρόλος της «πρωτευουσιάνας» στο «Καφέ της Χαράς» θα την ακολουθεί σε όλη την καριέρα της, με εκείνη να έχει κάθε λόγο να καμαρώνει γι΄αυτόν.
Μπορεί να έχουν περάσει δέκα χρόνια από το τελευταίο επεισόδιο του θρυλικού πλέον σίριαλ, -το οποίο προβάλλεται μέχρι σήμερα- κι όμως υπάρχουν πράγματα που κανείς δεν γνωρίζει γι΄αυτό.
Μια απίστευτη αποκάλυψη έκανε η Ρένια Λουιζίδου για το «Καφέ της Χαράς» μιλώντας στη σημερινή εκπομπή της Ναταλίας Γερμανού.
Η ηθοποιός δήλωσε πως και στην πραγματικότητα η μαγειρική δεν είναι το ατού της, τονίζοντας ότι δεν μπορούσε να φτιάξει στο σίριαλ ούτε τους καφέδες. «Μαγειρεύω περίπου όπως στο “Καφέ της Χαράς”. Ακόμα και τα φρεντοτσίνο, δεν με εμπιστεύονταν για να τα φτιάξω και μου τα είχαν έτοιμα. Έκανα εγώ ότι τα φτιάχνω, αλλά έπαιρνα τα έτοιμα που μου είχαν αφήσει», ανέφερε χαρακτηριστικά.
[post_ad]Δείτε στο βίντεο τα όσα εξομολογήθηκε για την περίοδο που γυρίζονταν το σίριαλ «Απαράδεκτοι».
Εφήμερη αισθητική παρέμβαση λέγεται η νέα μέθοδος από την Αμερική όπου...
εφαρμόζοντάς την φουσκώνει κανείς το στήθος του με ενέσεις θαλασσινού νερού.Αυτή η νέα τάση έχει ξετρελάνει τη Νέα Υόρκη, γράφουν οι New York Times. Αρχικά αυτή η μέθοδος εφαρμόστηκε
από τον γιατρό Νόρμαν Ρόου, ο οποίος βρίσκεται στο Μανχάτταν και επέτρεπε στις γυναίκες που ήθελαν να μεγαλώσουν το στήθος τους να κάνουν μια πρόβα, μια δοκιμή για λίγες ώρες.
Από τότε, χιλιάδες γυναίκες, είτε για ένα ρομαντικό σαββατοκύριακο, είτε γι μια εξαιρετική περίσταση, προστρέχουν σε αυτή τη λύση: «Κάνει θραύση για γάμους, για γιορτές, για εβραϊκές βαπτίσεις και για βραδιές στο κόκκινο χαλί» εξηγεί ο γιατρός Ρόου, ο οποίος είδε την πελατεία του να πολλαπλασιάζεται από τη στιγμή που εφηύρε τις ενέσεις νερού στο στήθος.
Τα ενέσιμα προϊόντα στοιχίζουν περίπου 3.500 δολάρια (περίπου 2.700 ευρώ) για να προσφέρουν στον εαυτό τους ένα ονειρεμένο στήθος για 24 ώρες.
Το βασικό πλεονέκτημα της μεθόδου είναι η ταχύτατη αύξηση του στήθους, ενώ τα μειονεκτήματά της είναι δύο. Πρώτον, το στήθος αρχίζει κ ξεφουσκώνει σε λίγες ώρες αφότου «πρηστεί» και κυρίως, παραμονεύει ο κίνδυνος γι παρενέργειες στην περιοχή του μαστού. Μετά από μία μέρα, το στήθος επανέρχεται στο αρχικό του μέγεθος. Ο καθηγητής Νόρμαν Ρόου ειδικεύεται στην μέθοδο «Breast-To-Go».
Η διαδικασία διαρκεί συνολικά είκοσι λεπτά. Ο γιατρός αρχικά αναισθητοποιεί την θηλή κάνοντας μία ένεση. Το στήθος λαμβάνει το επιθυμητό μέγεθος χωρίς νυστέρι με την έγχυση αλατούχου διαλύματος σε διάφορα σημεία του μαστού έως ότου λάβει το επιθυμητό μέγεθος. Η μέθοδός του είχε τέτοια επιτυχία που τώρα σκέφτεται να περάσει στο επόμενο βήμα του: το «στήθος των διακοπών», δηλαδή να προσφέρει στις γυναίκες το επιθυμητό μέγεθος στήθους για όσο διαρκούν οι καλοκαιρινές τους διακοπές .
[post_ad]Αλλά αν αυτή η μέθοδος έκανε πλουσιότερο τον γιατρό Ρόου και τις πελάτισσές του, πολλοί χειρούργοι είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί. Ο γιατρός Στήβεν Ταϊτελμπάουμ, αισθητικός χειρούργος της Καλιφόρνια εκτιμά ότι «αυτή η πρακτική δν είναι αναγκαία. Τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα πλούσιο σουτιέν για να νιώσει κάποιος καλύτερα».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της αμερικανικής ένωσης χειρούργων αισθητικών, ο γιατρός Μάικλ Εντουαρντς, προειδοποιεί: «Δεν πρόκειται για επεμβατική πρακτική, αλλά τέλος πάντων είναι μια επέμβαση που τραβάει το δέρμα. Αλλάζοντας τον όγκο του στήθους, αυτό μπορεί να καταλήξει σε χαλάρωση». Να προκληθεί, δηλαδή, το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.
Η γιατρός Τζένιφερ Κάπλα, από την Νέα Υόρκη, βρίσκεται ανάμεσα στα δύο άκρα: «Αν το κάνουν επαγγελματίες, τότε πολύ καλά. Το προτείνω κι εγώ στις πελάτισσές μου πριν την οριστική επέμβαση. Αλλά δεν είναι λογικό να το κάνει κάποιος τρεις ημέρες συνέχεια. Καλώ τον κόσμο να είναι προσεκτικός».
Στην Ευρώπη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ο πλαστικός χειρούργος Πικόφσκι εκτιμά ότι αυτή η πρακτική έχει συνέπειες. «Χαλάρωση, πτώση στήθους, κίνδυνος νέκρωσης, πρόβλημα στους λεμφαδένες, σοβαρός κίνδυνος από ενέσεις χωρίς ειδικό γιατρό, κίνδυνος μολύνσεων», λέει. Ο γάλλος πλαστικός προσθέτει πως πρόκειται για μια «δύσκολη επέμβαση με πολύ εφήμερα αποτελέσματα».
Να σημειωθεί ότι στη Γαλλία η μέθοδος αυτή απαγορεύεται.
Έλληνας τραγουδιστής εξομολογείται: «Όταν έφυγε η σύζυγός μου από τη ζωή, κλονίστηκα τόσο πολύ που για μένα δεν είχε νόημα να ζω».
Ο Λεωνίδας Βελής, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση του στην εφημερίδα Freddo και τον Νίκο Νικόλιζα μιλάει για τον θάνατο της συζύγου του και τη ζωή του στο Λας Βέγκας.
«Τα χρήματα που έβγαλα και τα επένδυσα σε ακίνητη περιουσία προέρχονται από τις εμφανίσεις μου στην Αμερική. Στην Ελλάδα δεν έβγαλα πολλά χρήματα. Ότι έβγαλα στην πατρίδα μου το επένδυσα σε σπίτια και φυσικά το έχω μετανιώσει τώρα λόγω της οικονομικής δυσπραγίας στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μου.
Έφτιαξα ένα τεράστιο σπίτι στη Θεσσαλονίκη 400 τ.μ. για να μένω με τη σύζυγό μου, ωστόσο μετά τον θάνατό της μου είναι άχρηστο και το έχω βάλει σε πωλητήριο. Το ίδιο άχρηστα μου είναι και κάποια οικόπεδα τα οποία αγόρασα, χωρίς κανένα όφελος σήμερα. 4
[post_ad]Στο Λας Βέγκας επίσης έχω ένα υπέροχο σπίτι όπου πηγαινοέρχομαι. Το όνειρό μου είναι να μένω 6 μήνες στην πατρίδα μου και 6 μήνες στο Λας Βέγκας».
«Όταν έφυγε η σύζυγός μου η Νικολέτα από τη ζωή, κλονίστηκα τόσο πολύ που για μένα δεν είχε νόημα να ζω. Ήμασταν μαζί 20 ολόκληρα χρόνια. Προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδί και αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν η αιτία του καρκίνου.
Αν και προσπαθήσαμε, δεν τα καταφέραμε και η σύζυγός μου έπεσε σε κατάθλιψη. Ξεκινήσαμε να κάνουμε εξωσωματικές και της ήρθε ενδομήτριος καρκίνος. Από και και πέρα ξεκίνησε ο Γολγοθάς.
Για πέντε χρόνια όταν της πρωτοπαρουσιάστηκε ο καρκίνος, σταμάτησα να ζω. Ζούσα απλώς για να τη σώσω. Δοξάζω τον Θεό που δεν έκανα καμία τρέλα και δεν αυτοκτόνησα. Ήθελα να την ακολουθήσω στο μακρινό της ταξίδι.
Δεν ήθελα να ζω. Η σύζυγός μου ήταν η κολόνα μου. Ούτε κατά διάνοια σκέφτηκα να ξαναπαντρευτώ. Μετά τη Νικολέτα τέλειωσε η ζωή μου. Απλώς υπάρχω πλέον. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής μου». via
Η Kajol είναι μια νεαρή πόρνη που αγκαλιάζει ασφυκτικά ένας ηλικιωμένος πελάτης - Ο οίκος ανοχής στην Tangail, στο Μπαγκλαντές, έχει μια ιστορία 200 ετών και είναι το «σπίτι» για τις ιερόδουλες που εργάζονται εκεί
Ο οίκος ανοχής Kandapara βρίσκεται εδώ και 200 χρόνια στην περιοχή Tangail, 98 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές, Ντάκα. Η χώρα είναι μία από τις ελάχιστες μουσουλμανικές χώρες στον κόσμο στις οποίες η πορνεία είναι νόμιμη.
Ο Kandapara περιβάλλεται από τείχη, είναι ένα «κράτος εν κράτει» με τους δικούς του κανόνες και νόμους, έχει στενά δρομάκια, τεϊοποτεία, πάγκους πώλησης διάφορων προϊόντων καθώς και πλανόδιους πωλητές. Το 2014 οι αρχές κατεδάφισαν τον οίκο ανοχής, αλλά αρκετές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις με πρωτοστάτη την Εθνική Ένωση Γυναικών Δικηγόρων του Μπαγκλαντές ζήτησαν την εκ νέου κατασκευή του οίκου ανοχής καθώς υποστήριξαν ότι πολλές από τις ιερόδουλες έχουν γεννηθεί εκεί και δεν έχουν πού αλλού να πάνε.
Η Washington Post επισκέφθηκε τον παλαιότερο οίκο ανοχής και τον δεύτερο μεγαλύτερο του Μπαγκλαντές και κατέγραψε μερικές στιγμές από την ζωή των γυναικών που ζουν εκεί.
Η όμορφη και νεαρή Kajol φωτογραφίζεται στην «ασφυκτική» αγκαλιά ενός ηλικιωμένου πελάτη.
Η Mim κάνει ένα δροσερό ντους.
Η Dipa κλαίει.
Η Papia φωτογραφίζεται με δύο νεαρούς πελάτες στο κρεβάτι της.
Η ζωή γι' αυτές τις γυναίκες δεν είναι εύκολη. Όταν είναι σε ηλικία 12 μέχρι 14 ετών, ανήκουν στην «Μαντάμ», απαγορεύεται να βγαίνουν έξω από τον οίκο ανοχής και δεν έχουν πρόσβαση στα χρήματα που κερδίζουν. Μετά από πέντε περίπου χρόνια είναι ελεύθερες να φύγουν, όμως, εκείνες επιλέγουν να παραμείνουν πίσω από τα κλειστά τείχη του Kandapara. [post_ad]Δεν έχουν μάθει να ζουν αλλού, αφού το στίγμα που τις ακολουθεί δεν θα τις άφηνε να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή και επιπλέον πρέπει να στέλνουν χρήματα και στις οικογένειές τους...
Από κορμί… κορμάρα είναι η Διονυσία Κουκίου, η οποία το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε έκανε τα μπάνια της στο «Sundara» και αναστέναξε η Βάρκιζα!
Όπως βλέπετε και στο δίχως ίχνος photoshop φωτορεπορτάζ, η πρώην «Σταρ Ελλάς», πέρασε χαλαρές στιγμές στην παραλία, συνοδευόμενη από τον σύντροφο και φύλακα-άγγελό της, Τάσο Μπερδέση. [post_ad]Ωστόσο τα βλέμματα όλων τράβηξε η Διονυσία Κουκίου, κάνοντας άπαντες να παραμιλούν με το αποκαλυπτικό της μαγιό (από «θαύμα» γλύτωσε το ατύχημα), και με το αψεγάδιαστο κορμί της. Η ίδια πάντως είχε μάτια μόνο για τον καλό της, ενώ δεν έλειψαν και οι τρυφερές στιγμές ανάμεσα στο ζευγάρι, το οποίο μετά την επανασύνδεση του είναι πιο full in love από ποτέ.
Μπορεί να θεωρούμε ότι έχουμε εξερευνήσει σχεδόν κάθε γωνιά του, ωστόσο αυτό είναι λάθος, καθώς οι βυθοί των ωκεανών (αλλά και λιμνών ή ποταμών) εξακολουθούν να αποτελούν, από πολλές απόψεις, ένα τεράστιο αίνιγμα. Τα υποθαλάσσια μυστήρια τα οποία δεν μπορούν να εξηγηθούν είναι πολλά, και οι προσπάθειες για τη διαλεύκανσή τους συνεχίζονται, είτε πρόκειται για φυσικά φαινόμενα είτε για «καρπούς» ανθρώπινης δραστηριότητας. Κάποιες φορές μάλιστα, δεν είναι δυνατή καν η διάκριση ανάμεσα σε αυτά τα δύο, από βυθισμένες πολιτείες (ή θεωρούμενες βυθισμένες πολιτείες), μέχρι αινιγματικές ενδείξεις άγνωστων πλασμάτων – άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που οι μυθολογίες από την αρχαιότητα ακόμα είναι γεμάτες από θρύλους με θαλάσσια τέρατα κλπ.
Σε βίντεο του, το κανάλι The Richest του YouTube παρουσιάζει σε βίντεο του 9 τέτοια μυστήρια. Πέρα από τις κλασικές συνωμοσιολογίες και τις θεωρίες του Έριχ φον Νταίνικεν, αξίζει να λάβει κανείς υπόψιν τα περί «κατακλυσμών» που υπάρχουν σε αρχαίες μυθολογίες (από τον Νώε μέχρι τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα), τα οποία συνδέονται με το λιώσιμο των πάγων κατά τα τέλη της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι πολύ ακραίο το σενάριο ότι μπορεί να υπήρξαν στο μακρινό παρελθόν πολιτείες και εξελιγμένες κουλτούρες και πολιτισμοί που πιθανώς χάθηκαν στα νερά κατά την άνοδο της στάθμης του νερού, ως αποτέλεσμα της τήξης των πάγων. [post_ad]– Η «πόλη» του Γιοναγκούνι: Τη δεκαετία του 1980 βρέθηκαν περίεργοι σχηματισμοί (κτίρια) στον βυθό στα ανοιχτά της νότιας Ιαπωνίας. Γενικά, θεωρείται ότι πρόκειται για τεχνητούς σχηματισμούς, και έχει βρεθεί ένα κτίριο το οποίο θεωρείται ότι είναι ναός, με στήλες και μια αστερόσχημη πλατφόρμα. Κάποιες θεωρίες μιλούν για έναν πολιτισμό που υπήρξε πριν χιλιάδες χρόνια, και τον κατάπιε ο ωκεανός μετά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων- μια «ιαπωνική Ατλαντίδα». Άλλοι μιλούν για φυσικούς σχηματισμούς.
– Ο «Δρόμος» του Μπίμινι: Η εν λόγω ανακάλυψη, κοντά στις Μπαχάμες, ενισχύει τις απόψεις αυτών που πιστεύουν ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί ήταν πολύ πιο προηγμένοι από ό,τι πιστεύουμε. Ο Δρόμος του Μπίμινι αποτελείται από μια σειρά ευθυγραμμισμένων λίθων- και αρκετοί κάνουν λόγο για τεχνητό σχηματισμό, που υποδεικνύει ίσως την παρουσία κάποιας αρχαίας πολιτείας ή οικισμού.
– Η χαμένη πόλη στην Κούβα: Το 2001 στα ανοιχτά της Κούβας μετρήσεις υπέδειξαν την ύπαρξη γεωμετρικών/ συμμετρικών σχηματισμών στον πυθμένα της θάλασσας. Περαιτέρω έρευνες έδειξαν μεγάλους όγκους από πέτρες, τοποθετημένες η μία πάνω στην άλλη. Εάν πρόκειται για τεχνητούς σχηματισμούς…θα πρόκειται για μεγάλο επιστημονικό αίνιγμα, καθώς θα είναι ηλικίας 50.000 ετών.
– Το «τέρας» της λίμνης Λαμπινκίρ στη Σιβηρία: Πέρα από τη λίμνη του Λοχ Νες και τον μύθο της «Nessie», υπάρχει και η συγκεκριμένη λίμνη που έχει ειπωθεί πως φιλοξενεί ένα τερατώδες πλάσμα, που έχει χαρακτηριστεί «Διάβολος». Υποτίθεται πως υποβρύχιες μελέτες έχουν αποδώσει εικόνες μιας τεράστιας σιαγόνας και ενός σκελετού που ανήκει σε ένα «τέρας», ενώ υπάρχει και η κλασική ασαφής εικόνα από μεγάλη απόσταση στην οποία φαίνεται «κάτι» στη λίμνη.
– Τα ερείπια στον Κόλπο της Χαμπχάτ: Το 2001 βρέθηκαν ερείπια μιας αρχαίας πόλης στον κόλπο Χαμπχάτ στα ανοιχτά των ινδικών ακτών, με ενδείξεις (σκεύη, οστά κ.α.) μιας ιδιαίτερα εξελιγμένης κουλτούρας, προγενέστερης όλων των άλλων γνωστών πολιτισμών της Ινδίας. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την αξιοπιστία των ερευνών που έχουν γίνει εκεί και των εικόνων της πόλης, που έχουν προκύψει μέσω σόναρ.
– Η Ανωμαλία στη Βαλτική: Μυστηριώδες δισκοειδές αντικείμενο που βρέθηκε στον πυθμένα της Βαλτικής το 2011 προκάλεσε έξαψη στους απανταχού συνωμοσιολόγους. Διαμέτρου 60 μέτρων, δεν παραπέμπει σε φυσικό σχηματισμό και δύτες έχουν αναφέρει ότι βρίσκεται πάνω σε κάποιου είδους στήλη. Οι πιο «εξωτικές» θεωρίες μιλούν για ιπτάμενο δίσκο (πολλοί επισημαίνουν ότι θυμίζει με το «Millennium Falcon», το διαστημόπλοιο του Χαν Σόλο από το Star Wars), αν και μια αρκετά «ισχυρή» ερμηνεία ήταν ότι πρόκειται για πυργίσκο θωρηκτού ή ανθυποβρυχιακή συσκευή από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, κάποιες νέες έρευνες υποδεικνύουν ότι αποτελείται από πέτρα.
– Το κτίσμα στον βυθό της λίμνης («Θάλασσας») της Γαλιλαίας: Το 2013 δημοσιοποιήθηκε αναφορά στην οποία λεγόταν ότι το 2003 είχε βρεθεί ένα μεγάλο πέτρινο κτίσμα στη «Θάλασσα» της Γαλιλαίας, κωνικού σχήματος, φτιαγμένου από ογκόλιθους εκτιμώμενου συνολικού βάρους 60.000 τόνων. Η ηλικία υπολογίζεται στα 4.000 χρόνια, ωστόσο πρόκειται μόνο για εκτιμήσεις, μέχρι να γίνουν περαιτέρω αρχαιολογικές έρευνες.
– Οι λίθοι της λίμνης Μακντόναλντ: Δύτες στη λίμνη Μακντόναλντ στο Οντάριο το 2005 βρήκαν μια ορθογώνια πέτρα στηριζόμενη από μικρότερες, σφαιρικές, δίνοντας την εικόνα ενός τεχνητού σχηματισμού- κτίσματος. Γενικότερα επικρατεί η εντύπωση ότι πρόκειται για ένα προϊστορικό κτίσμα, που αποδίδεται σε πανάρχαιους πληθυσμούς στον Καναδά- ο οποίος όμως κάποτε πιστευόταν ότι ήταν ακατοίκητος από ανθρώπους.
– Οι υποβρύχιοι κύκλοι: Οι περισσότεροι ξέρουν τα crop circles («αγρογλυφικά»), αλλά λίγοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν και αντίστοιχα υποβρύχια φαινόμενα, στα ανοιχτά της Βόρειας Καρολίνα, της Φλόριντα και του Μπελίζ.
Συν μία περίπτωση, ελληνικού ενδιαφέροντος
– Ψαθούρα: Οι βυθισμένες πόλεις (ή «πόλεις») δεν απουσιάζουν και από τον ελληνικό χώρο. Ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι αυτή της Ψαθούρας στις Σποράδες.
H Τσέιζ Κένεντι είναι η γυναίκα με τα πιο μακριά πόδια στις Ηνωμένες Πολιτείες όμως ο κόσμος της μόδας τής έκλεισε τις πόρτες λόγω… υπερβολικού ύψους.
Τα 129 εκατοστά αφορούν μόνο τα πόδια τους. Σε αυτά προστίθενται ακόμα 65 εκατοστά και η 22χρονη αγγίζει το 1.94, ύψος το οποίο έχει από την ηλικία των 17 ετών. Κι όμως, αν και η ίδια ονειρευόταν να γίνει μοντέλο, ο χώρος της μόδας φαίνεται πως δεν έχει χώρο γι’αυτήν.
Η νεαρή από την Καλιφόρνια, ανακάλυψε τυχαία ότι μπορεί να σπάσει το ρεκόρ με τα πιο μακριά πόδια στον κόσμο, σπάζοντας το ρεκόρ της Χόλι Μπαρτ, της οποίας τα πόδια έχουν μήκος 124 πόντους.
«Είμαι περήφανη για τα πόδια μου. Δεν θα ήθελα κάτι διαφορετικό. Πιστεύω ότι αξίζω τον τίτλο με τα πιο μακριά πόδια στις Ηνωμένες Πολιτείες και λατρεύω το ύψος μου» δήλωσε η Τσέιζ, η οποία διατηρεί σχέση με έναν νεαρό, ο οποίος είναι κατά δύο πόντους κοντύτερος. [post_ad]«Η αλήθεια είναι πως από μικρή ηλικία, μού ήταν δύσκολο να βγω ραντεβού», παραδέχθηκε σε συνέντευξή της.
Σε ηλικία 13 ετών, το ύψος της ισοδυναμούσε με αυτό ενός μέσου άντρα και όπως τόνισε δεν μπορούσε να φανταστεί μεγαλώνοντας πως θα έφτανε στο σημείο να αποτελεί μια από τις υψηλότερες γυναίκες παγκοσμίως.
Αν και προσπάθησε να ασχοληθεί με τον αθλητισμό, ήταν κάτι που όπως είπε έκανε περισσότερο λόγω ύψους και όχι επειδή της άρεσε κάποιο συγκεκριμένο σπορ ενώ όταν δοκίμασε να ασχοληθεί με το χώρο του μόντελινγκ, βρήκε την πόρτα κλειστή αφού το όριο στους περισσότερους οίκους μόδας δεν ξεπερνά τα 175 εκατοστά.
